« تقدیم به اعضای پر شور انجمن ادبی اوز و گراش»

تپش آینه ی روشنی ام

 بر تو سلام

عالمی در پی چشمان تو

می گشتند باز،

آه خورشید جهان افروز هم

حسرت روشنی روی تو داشت ،

 آینه آینه ام ،

 همه ی آینه ها

 به فدای تو و لبخند تو

آری به فدا

 همه ی ثانیه ها

 با تو باشد همراز

 با تو باشد همراه

 تپش آینه ها

زندگی با تو خواهد ماند

 خواهد زیست

 خواهد رفت

آه سبز بمان

حرف بزن

 شعر بخوان

 بی تو من آینه هارا نمی خواهم شاد

بی تومن

 نمی خواهم هیچ گاه خانه ی دل راآباد

 گل صد برگ بمان

تپش سبز اقاقی با تو ست

کوچه باغم به تو و حرف دلت

می خواهد

 بال و پر باز کند

 شوق پرواز به دل دارم من

 تو بگو من به چه آغاز کنم ؟!

 من نه

 رها کن من را

 تو نه

 بیا ما بشویم

همه دریا با قطره چه زیباست

 که باور داری :

« قطره جمع است اگر با دریاست»