دل می رود زدستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که باز بینم دیدار آشنا را

ده روزه مهر گردون افسانه است وافسون

نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

در حلقه ی گل ومل خوش خوانددوش بلبل

هات الصبوح هُبّوا یا ایها السّکارا

ای صاحب کرامت شکرانه ی سلامت

روزی تفقدی کن درویش بینوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دوحرف است

با دوستان مروّت با دشمنان مدارا

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

آن تلخ وش که صوفی امّ الخبائثش خواند

أشهی لنا وأحلی من قُبلةِ العذارا

هنگام تنگدستی در عیش کوش ومستی

کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

سرکش مشو که چون شمع ازغیرتت بسوزد

دلبر که در کف اوموم است سنگ خارا

آیینه ی سکندر جام می است بنگر

تا برتو عرضه دارد احوال ملک دارا

خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند

ساقی بده بشارت رندان پارسا را

حافظ به خود نپوشید این خرقه ی می آلود

ای شیخ پاک دامن معذور دار مارا